اینترنت اساسا مربوط به اتصال رایانه‌ها با هدف ارسال، دریافت، پردازش و در اغلب موارد ذخیره اطلاعات می‌باشد. رایانه‌ها هم به موازات توسعه اینترنت در عصر دیجیتال به پیشرفت خود ادامه داده و پیشرفت‌های قابل توجهی را در رایانه‌های شخصی، لپ‌تاپ‌ها، تبلت‌ها، تلفن‌های هوشمند و موارد دیگر رقم خواهند زد. در جوامع امروزی، وجود اینترنت اغلب به دلیل وجود آن در همه جا و تاثیر سریعی که در شیوه‌های زندگی، کار و ارتباط با یکدیگر دارد یک “امر بدیهی” تلقی می‌شود. اما اینترنت در آینده چه نقشی خواهد داشت؟
تا همین اواخر، اینترنت تماما متشکل از رایانه‌هایی بود که از طریق شبکه به یکدیگر متصل شده بودند اما امروزه دیگر چنین نیست. ما وارد دوره منحصر به فردی از طول عمر اینترنت شده ایم که با عنوان اینترنت اشیا (IoT-Internet of Things) شناخته می‌شود. اینترنت اشیا یک مفهوم کاملا جدید نیست و در اوایل دهه ۲۰۰۰ ایجاد شده است.۱ در حالی که تعاریف متفاوت است، شاید ساده ترین راه برای درک اینترنت اشیا این باشد که آن را به عنوان اتصال شبکه ای از اشیای فیزیکی در نظر بگیریم.
با ظهور اینترنت اشیا، اتصالات اینترنتی به اشیای فیزیکی که به معنای کلاسیک رایانه نیستند و در واقع اهداف متعدد دیگری دارند، راه یافته‌است. هیچ یک از اشیا فیزیکی سنتی به اینترنت متصل نشده‌اند چرا که اطلاعاتی را ارسال، دریافت، پردازش یا ذخیره نمی‌کنند. با این وجود، در تمام این موارد و کاربردهای آن‌ها اطلاعات نهفته‌ای وجود دارد. هنگامی که ما متصل نشده‌ها را به اینترنت متصل می‌کنیم حجم وسیعی از اطلاعات به همراه درون‌بینی‌ها و ارزش تجاری احتمالی جدید ظاهر می‌شوند.
برای مثال، یک کفش متصل به اینترنت می‌تواند تعداد برخورد پا با زمین در یک بازه زمانی معین یا مقدار نیرویی که پا با زمین برخورد می‌کند را به صاحب خود (یا یک محقق یا تولید کننده) اطلاع دهد. یک چراغ خیابانی متصل به اینترنت می‌تواند حضور خودروها را حس کند و اطلاعاتی را در اختیار رانندگان یا مقامات شهری برای برنامه‌ریزی مسیرها و بهینه‌سازی جریان ترافیک قرار دهد. یک لیفت تراک متصل به اینترنت می‌تواند به مدیر انبار در مورد مشکل مکانیکی قریب الوقوع یا خطرات ایمنی هشدار دهد.
اینترنت اشیا شامل مجموعه‌ای متنوع از فناوری‌های مختلف می‌شود که به طور فزاینده‌ای نشان‌دهنده همگرایی فناوری اطلاعات (IT) و فناوری عملیاتی (OT-Operational Technology) است. اینترنت اشیا همچنین شامل دستگاه های کنترل‌شونده توسط مصرف‌کننده، فناوری‌های به کار رفته و برنامه‌های بیشتری نیز می‌شود. یک عنصر مهم در این مورد استفاده از کنترل‌کننده‌ها و عملگرها است. عملگرها باعث می‌شوند تا اقدامی که در دنیای دیجیتال انجام می‌شود، مانند کلیک کاربر بر روی یک لینک، منجر به یک عمل متناظر در دنیای فیزیکی شود (به عنوان مثال، زنگ هشدار به صدا درمی آید، اهرمی حرکت می‌کند، خط مونتاژ متوقف می‌شود و …).
با این حال، ما هنوز در آغاز انقلاب اینترنت اشیا هستیم. مصرف کننده متوسط در یک کشور توسعه یافته توسط ده‌ها وسیله قابل اتصال به اینترنت احاطه شده است. این وسیله ها شامل رایانه‌ها، لوازم الکترونیکی مصرفی و وسایل ارتباطی (به عنوان مثال، تلفن‌های هوشمند)، لوازم خانگی شامل وسایل فیزیکی در خانه (به عنوان مثال ترموستات، لوله کشی و …)؛ پوشاک و وسایل پوشیدنی؛ وسایل نقلیه و بسیاری وسایل دیگر هستند. با اینکه ممکن است سرعت فعلی نفوذ اینترنت در وسایل فیزیکی کم به نظر برسد، استفاده از اینترنت اشیا در سال های اخیر رشد چشمگیری داشته است.
تاثیرات IoT بر لجستیک
اینترنت اشیا وعده‌دهنده مزایای گسترده‌ای برای اپراتورهای لجستیک، مشتریان تجاری آن‌ها و مصرف‌کنندگان نهایی می‌باشد. این مزایا در کل زنجیره ارزش لجستیک، از جمله عملیات انبارداری، حمل و نقل بار و تحویل درب منزل پخش شده و بر حوزه‌هایی مانند بهره‌وری عملیاتی، ایمنی و امنیت، تجربه مشتری و مدل‌های تجاری جدید تاثیر می‌گذارد. با استفاده از اینترنت اشیا، می‌توان به مسائل دشوار عملیاتی و تجاری با روش‌هایی جدید و هیجان انگیز پاسخ داد.
استفاده از اینترنت اشیا تاثیرات مهمی را بر عملیات لجستیک خواهدداشت. با استفاده از این فناوری می‌توان بر وضعیت دارایی‌ها، بسته‌ها و افراد به صورت بی درنگ و در سراسر زنجیره ارزش نظارت کرد، نحوه عملکرد دارایی‌ها را اندازه گیری کرد و در آنچه که در حال حاضر انجام می‌دهند (و آنچه در آینده انجام خواهند داد) تغییرات موثری ایجاد کرد. می‌توان از فرآیندهای تجاری برای حذف مداخلات دستی، بهبود کیفیت و قابلیت پیش‌بینی و کاهش هزینه های خودکارسازی استفاده کرد، نحوه همکاری افراد، سیستم‌ها و دارایی‌ها را با یکدیگر بهینه و هماهنگ کرد و در نهایت، تجزیه و تحلیل را به منظور شناسایی فرصت‌های بهبود وسیع‌تر و شیوه‌های بهتر در کل زنجیره ارزش اعمال کرد.
در اصل، اینترنت اشیا در دنیای لجستیک مربوط به “حس کردن و ایجاد حس” خواهد بود. “حس کردن” همان نظارت بر دارایی‌های مختلف در یک زنجیره تامین از طریق فناوری‌ها و راه‌های مختلف است. “ایجاد حس” نیز مربوط به مدیریت حجم وسیعی از مجموعه داده‌های منتج از آن و سپس تبدیل این داده‌ها به درون‌بینی‌هایی می‌باشد که راه حل‌های جدید را ایجاد می‌کند.
اما آیا اکنون زمان مناسبی برای استفاده از اینترنت اشیا در لجستیک است؟ امروزه شرایط بهینه‌ای برای به کار گیری اینترنت اشیا در صنعت مشاهده می‌شود و اجبار واضحی برای استفاده از فناوری از طریق افزایش استفاده از تلفن همراه، به کارگیری فناوری اطلاعات، شبکه‌های 5G و تجزیه و تحلیل کلان‌داده‌ها و همچنین جذب مشتریانی که به نحوی فزاینده به دنبال راه‌حل‌های مبتنی بر اینترنت اشیا هستند، وجود دارد. در مجموع، این عوامل ارائه دهندگان لجستیک را مجبور می‌سازد تا اینترنت اشیا را با سرعت بیشتری به کار بگیرند.